‘Uhm, I just want to try something out…. You’re the first group I’ve done this with.’
Full of apologies, I set up a game in an online group. I know that the students like it, because every survey shows that they value games and active exercises highly.
Yet I find it difficult, because a lot can go wrong. Especially online.
As I pondered this, it occurred to me that I only use games when I feel confident. Sure enough about the group to let go of the reins (that sounds strict, but as a teacher / trainer you are in charge of the lesson). And sure enough about the material to know that a game fits in the learning process here, in this place.
A book and a written exercise are ‘easy’ forms of work to fall back on. They are also familiar to everyone. Moreover, it makes the transfer easy (done: p. 23-27 + grammar on p. 235), everyone knows where they stand (do p. 28 + 29) and it is easy to test (learn the irregular verbs). A game is more difficult to ‘grasp’ and therefore makes it exciting to use for higher groups, (young) adults and serious subjects. Why?
It requires quite some organisation
You have to make groups, explain rules, distribute materials, perhaps set up a game board, etc. So it requires quite a bit of organisation. So it requires quite a bit of organisation. Especially if it is the first time you are using that particular game.
But then again, so does a new teaching method. The first time I gave a lesson to a new client, I spent about a week preparing. That mainly consisted of understanding how the book, the teacher’s guide, the worksheets, the extra worksheets, the online environment and the digital learning environment related to each other. Looking back on those first lessons: 2.5 lessons – 25 hours of preparation. Add to that the first fumbling with Zoom (‘We can’t hear you, you’re on mute!’) and you’ll understand that I didn’t use any games back then.
Does everyone understand what they have to do?
De spelregels vind ik zelf altijd een harde noot om te kraken. Zeker omdat je vaak niet weet wat ieders ‘spelletjesniveau’ is. De een heeft vroeger thuis alleen kwartet gespeeld, de ander speelt regelmatig complexe bordspellen. Het is altijd prettig als je een nieuw spel kunt linken aan iets bekends: ‘Dit lijkt op monopoly, alleen koop je geen straten maar …. ‘ Of: ‘Dit is een combinatie van Dominion en Carcossonne.
Als je een bestaand spel op tafel zet, is de leerling die het al kent goud waard. Die kan het na jouw eerste uitleg nog een keer uitleggen (want natuurlijk komen er vragen). Of je laat hem/haar het helemaal uitleggen. Prima oefening spreekvaardigheid, logisch denken en instructie geven. En voor het snelle overzicht, kan je altijd snelregels bij het spel geven.
Are things going well in the groups?
Als er een spel gespeeld wordt, gebeurt er veel! Maar wat er nou precies gebeurt? Dat is voor jou als leerkracht niet altijd goed te zien. Bovendien kan dat in iedere groep iets anders zijn. Je moet het eigenlijk echt even loslaten. Een spel doet zowel een beroep op kennis als op vaardigheden. Ook komt bij een spel vaak veel meer aan de orde dan alleen het onderwerp dat jij voor ogen hebt. Hier lees je het schoolvoorbeeld van meester Yoeri. Hij merkt dat het spelen van abstracte spellen niet alleen positieve invloed heeft op de rekencijfers, maar ook op de sociale vaardigheden van leerlingen.
How did it go in your group?
Ideally, you want the game to be a strong learning experience. But how do you measure that? Good question. For the Teaching By Games project, we asked teachers and trainers how they measure the results of a game. The highest scores were for ‘a moment of reflection’ after the game, whether or not in the form of a group discussion. This is of course a very good thing, because students can share their experiences and new knowledge and you can immediately compare these in plenary: is it the same for everyone? Are there other experiences or findings?
Incidentally, the second most frequent comment is that teachers do not measure the outcome of games. Also understandable, because it is complex to measure the outcome of a game. Trainers, teachers and lecturers who regularly use games unanimously indicate that playing games mainly exercises ways of thinking: abstract, creative and strategic thinking, but also, for example, causal reasoning.
If everyone helps to clean up!
Een zorg die ik regelmatig hoor: het lukt nooit om dat spel compleet te houden! Ik weet niet of deze zorg voor bijvoorbeeld het basisonderwijs meer geldt dan voor voortgezet onderwijs. Maar het is een feit dat een spel compleet moet blijven om het goed te kunnen spelen.
Zelf ben ik al bij veel scholen langs geweest met spellen en mijn verzameling is nog steeds compleet. Ik maak een lijstje met de inhoud van het spel en plak dat aan de binnenkant van het deksel. Verder plan ik ook echt tijd in om op te ruimen. En vooraf geef ik aan dat de groep verantwoordelijk is voor het spel dat ze meeneemt. Tja, en wat slijtage en sporen van gebruik geven een spel toch wat extra charme.
How do you do it?
What about you? What do you consider to be the pros and cons of using games in the classroom? What is easy to organise and what makes it complicated? I am curious to hear about your experiences.
Pin voor later!
