Ben je op zoek naar een andere manier van leren, naar speelse werkvormen die de nieuwsgierigheid van leerlingen en studenten stimuleren?
Dan zit je hier goed. Ik ben Marion, docent Nt2, moeder, blogger en spellengek. Misschien herken je het wel bij je leerlingen, studenten, je kinderen (of jezelf): moet ik wéér die boeken lezen, teksten uit mijn hoofd leren en eindeloze oefeningen maken. Ik heb er helemaal geen zin in!
Een spel is de perfecte manier om lesstof te herhalen, te verdiepen of bespreekbaar te maken. In het Engels klinkt het zo: games bring fun in learning, and learning in fun. Een spel stimuleert de spelers bijna automatisch om te ontdekken, zaken uit te zoeken, scores te berekenen. Spelers passen allerlei vaardigheden en kennis toe en we hoeven ze het niet eens te vragen!
Bovendien zorgen spellen voor een ander soort contact. Plato zei al: ‘Je leert iemand beter kennen door een uur spelen dan door een jaar praten’. In een spel moet je afstemmen op de ander waardoor je steeds reflecteert op je eigen gedrag en op je eigen spel. Verder geven spellen een gezamenlijke focus waarbij je zijdelings gesprekken voert. Een fijne manier om bijvoorbeeld in contact te komen met je tiener of om introverte kinderen en volwassenen ruimte te geven.
Met een blik op de toekomst en de 21ste-eeuwse vaardigheden die daarvoor zijn geformuleerd, zijn spellen een logische keuze. De keuzes in een spel vragen om creatief en oplossingsgericht denken en flexibiliteit. Een vaardigheid die niet uit een boek te leren is, maar door te spelen en te ervaren. Zo ook met executieve functies als plannen en respons-inhibitie, op het goede moment op de juiste manier reageren op het spel en op de andere spelers.
Op deze website vind je informatie over en inspiratie voor de inzet van spellen binnen het onderwijs: voor de jongste spelers die thuis kleuren en vormen leren benoemen tot volwassenen die in hun werk vaardigheden willen aanscherpen.
Over mij
Ik ben Marion en ik ben gek op bordspellen. Geboren ergens in de seventies, speelde ik als kind vooral monopolie en ganzenbord. Later kwamen daar allerlei kaartspelletjes bij. Ik kan me nog regenachtige vakanties herinneren waarin we, aan het tafeltje van een kleine caravan gepropt, eindeloos en fanatiek Canasta speelden.
Tijdens mijn studie gingen de spelletjes mee, maar kwamen ze wel een beetje op de achtergrond. Alhoewel, ze verplaatsten zich naar buiten en waren voor grotere groepen. Ik werd namelijk lid van een kinderactiveitencomité gerund door studenten. We organiseerden vakantieweken voor kinderen uit families die een vakantie niet zo makkelijk konden betalen. Gedurende mijn hele studie was ik iedere vakantie steeds twee weken fulltime aan het buitenspelen. Onder het mom van ‘leuk voor de kinderen’ heb ik zelf heel veel gespeeld.
